ฝ่ายที่ต้องการลง : Free-Player
(ขอขอบคุณรูปจาก @icyannyou )
ชื่อ-นามสกุล : ดูดูชาบู (Doodooshaaboo)
อายุ : 12 ปี
เพศ : ชาย
ส่วนสูง และน้ำหนัก 165 ซม./57 กก.
ลักษณะภายนอกอื่นๆ ผมสีขาวตัดสั้น ตาสีเหลืองอมน้ำตาล ขนตายาวและหนา ดวงตาดุ ผิวสีแทนค่อนไปทางแดง ใบหน้ากึ่งกลมๆเรียวๆเพราะยังไม่เข้าสู่วัยแตกเนื้อหนุ่ม(อีกไม่กี่ปีจะเริ่มหน้าออกเหลี่ยมๆโครงหน้าเป็นสันชัด) จมูกปลายงุ้ม สักรอยสักรูปนกอนิมิกีที่กลางอก รูปร่างสมส่วน เริ่มมีเค้าของกล้ามเนื้อที่บริเวณไหล่และหน้าท้อง นุ่งกางเกงหนังกวางและผ้าเตี่ยวแบบชนพื้นเมือง สวมรองเท้าหนังกวางปักลายลูกปัด มักไม่สวมเสื้อ ยกเว้นในวันที่อากาศหนาวจะเห็นสวมเสื้อแขนยาวตัวยาวถึงแบบชนพื้นเมืองปักลายลูกปัดที่คอเสื้อ
อาชีพ :
ล่าสัตว์
ลักษณะนิสัย
-
ไม่เป็นมิตร ค่อนข้างเก็บตัว ไม่ชอบการสังสรรค์เฮฮา
-
พูดน้อย ชอบทำหน้าตาดุๆ และสายตาขู่ใส่คนอื่น
-
แสดงออกชัดเจนเมื่อไม่พอใจ ไม่ปิดบังความรู้สึก
-
รักษาสัญญาเสมอ ไม่ชอบผิดคำพูด
-
วางท่าทีเข้มแข็งอยู่เสมอ
-
เนื้อแท้เป็นคนอ่อนไหว ใจอ่อนง่าย ขี้อาย แต่ไม่เคยแสดงออกให้ใครเห็น
ว่าง่ายๆคือมันเก๊ก
ประวัติของตัวละคร
เด็กชายเกิดในเผ่าโอจิบเว ตามธรรมเนียมของเผ่า
เด็กชายจะยังไม่มีชื่อจนกว่าจะผ่านฤดูหนาวครบสามครั้ง เพื่อที่จะมั่นใจว่าเด็กจะเป็นคนของเผ่า
ไม่ถูกวิญญาณเอาตัวไปเสียก่อน
มารดาของเด็กชายเลี้ยงดูเด็กชายตามลำพังโดยมีแม่เฒ่าในเผ่าช่วยดูแล
เมื่อครบสามฤดูหนาว มารดาของเด็กชายจึงแกะร่างของเด็กชายออกจากเปล
เส้นผมของเด็กชายเป็นสีขาว มารดาจึงเรียกเด็กชายว่า ดูดูชาบู (น้ำนม)
ดูดูชาบูเติบโตมาเยี่ยงเด็กชายโอจิบเวธรรมดา
ทว่าไม่เคยได้พบหน้าบิดาเลยสักครั้ง เมื่อถามผู้เป็นมารดา
ก็ไม่เคยได้รับคำตอบว่าบิดาของตนไปอยู่ที่ใด นับวันดูดูชาบูยิ่งสงสัย
เขาไม่ใช่เด็กชายคนเดียวที่ไร้บิดา
ทว่าเด็กชายคนอื่นก็ได้รู้ว่าบิดาของตนเสียชีวิตและฝังร่างไว้ที่ใด
มีเพียงมารดาของเขาที่ไม่เคยเล่าเรื่องบิดาให้ดูดูชาบูฟังเลย
ดูดูชาบูเป็นเด็กชายคนเดียวในท้องถิ่นนั้นที่ตัดผมสั้น
ไม่ไว้เปียอย่างเด็กชายคนอื่น เนื่องจากไม่ชอบสีผมที่ผิดแผกจากเพื่อนร่วมเผ่า
อีกทั้งสีขาวยังโดดเด่นเมื่อต้องเข้าป่า ไม่สะดวกต่อการล่าสัตว์
ดูดูชาบูสงสัย
มารดาของเขามักเป็นมิตรกับคนขาวเสมอ
นางเป็นผู้เจรจาแลกเปลี่ยนสินค้ากับคนขาวแทนดูดูชาบูที่ทำหน้าที่ล่าสัตว์
นางสอนภาษาของคนขาวกับดูดูชาบู ฝึกให้เขาพูดกับคนขาวได้
ในกระท่อมของพวกเขามีข้าวของของคนขาวที่ดูดูชาบูจำได้ว่าเขาเห็นมาตั้งแต่จำความได้
แล้วเขาก็ได้ข้อสรุป...บิดาของเขาเป็นคนขาว
คนขาวตั้งถิ่นฐานรุกล้ำถิ่นของอานิชชินนาเบ(อินเดียนแดง)มากขึ้นทุกวัน
แม้จะมีท่าทีเป็นมิตร ไม่ชั่วร้ายเท่าเรื่องเล่าของผู้เฒ่า แต่คนขาวก็ดื้อดึงและยืนกรานที่จะครอบครองดินแดน
มีข่าวคราวการปะทะระหว่างคนขาวและอานิชชินนาเบเป็นระยะ เผ่าโอจิบเวมีขนาดใหญ่
ทว่าชาวเผ่ากระจายตัวกันอยู่ตามแหล่งต่างๆ ผู้นำ'ชุมชน'ของดูดูชาบูไม่ต้องการเห็นศึกนองเลือด
จึงคิดส่งข่าวบอกแนวทางของตนให้แก่อานิชชินนาเบที่อยู่แถบอื่น
ดูดูชาบูขันอาสาเป็นหนึ่งในผู้ส่งข่าว มารดาของเขาก็ไม่ว่ากล่าวอะไร
เพียงแต่เดินทางไปด้วยกัน
จนกระทั่งทั้งสองเดินทางขึ้นมาทางเหนือ
ในเขตที่ผู้เฒ่าเล่าให้ฟังว่าครั้งหนึ่งเป็นดินแดนของบรรพบุรุษ
มารดาของเด็กชายจึงเล่าเรื่องของเมืองดีร์ชาดให้เขาฟังเป็นครั้งแรก
และยืนกรานให้เขาลองไปเยือนที่เมืองนี้สักครั้งหนึ่ง ดูดูชาบูไม่ต้องการขัดใจมารดา
ประกอบกับคาดเดาว่าบิดาของตนน่าจะอยู่ที่เมืองนี้จึงเดินทางมาที่เมืองดีร์ชาด
พักแรมที่โรงแรมแห่งหนึ่งเป็นเวลาหลายวัน
ดูดูชาบูไม่รู้ว่ามารดาต้องการทำอะไรแต่ก็ปล่อยให้มารดาพักที่เมืองนี้ตามต้องการ
ในวันที่เกิดคำสาป
มารดาของดูดูชาบูหายตัวไป ดูดูชาบูตามหาทั้งวันจนหมดวันแล้วก็ยังหาไม่เจอ
และพบว่าตัวเองติดอยู่ในวันที่ 8 สิงหาคม...
ชนิดของสัตว์แห่งจิต : หนอนผีเสื้อHemeroplanes
Triptolemus
หนอนผีเสื้อชนิดหนึ่ง
พบมากบริเวณทวีปอเมริกาใต้
ดูดูชาบูเคยเห็นติดมากับนักเดินทางในระหว่างที่ตนเดินทาง
เห็นแปลกตาจึงมีความสนใจและขอจับเล่นอยู่พอสมควร
ช่องทางติดต่อ : @8thAug_DDSHB